×
اطلاعات بیشتر باشه، مرسی برای ارائه بهترین تجربه کاربری به شما، ما از کوکی ها استفاده میکنیم

gegli

مقلات مسئوال انفرماتیک

مسئوال انفرماتیک

× مسئوال انفرماتیک
×

آدرس وبلاگ من

farzam1.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/farzam1

لیست دوستان

مناطق تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست

مناطق تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست

براي نگهداري از چرخه هاي زيست محيطي و مراقبت از گياهان و جانوران كمياب، سازمان حفاظت محيط زيست در كل ايران، از 4 نوع منطقه محافظت مي كند.

اين مناطق عبارتند از:

پارك ملي.

اثر طبيعي ملي.

پناهگاه حيات وحش.

مناطق حفاظت شده.   

پارك هاي ملي

پارك ملي به جنگل ها، مرتع و بيشه هاي طبيعي، آب و كوهستان گفته مي شود كه در شرايط كاملاً طبيعي مورد مراقبت سازمان قرار مي گيرد.

در پارك هاي ملي تيراندازي، شكار، علوفه دادن به چهار پايان و قطع كردن درختان ممنوع است.

وارد شدن و عبور كردن از اين پارك ها بايد با اجازه سازمان انجام شود.

مجموعه پارك هاي ملي ايران در 11 منطقه در جدول زير (شماره 1) آمده است كه محل آن و مساحت هر يك نيز در جدول مشخص شده است.

جدول (1): پارك هاي ملي و موقعيت ِآنها

رديف

نام منطقه

استان

مساحت (هكتار)

1

پارك ملي اروميه

آذربايجان شرقي و غربي

463600

2

پارك ملي كوير

تهران اصفهان

420000

3

پارك ملي بختگان

فارس

160000

4

پارك ملي خبر

كرمان

130625

5

پارك ملي گلستان

گلستان

91895

6

پارك ملي بمو

فارس

48075

7

پارك ملي كلاه قاضي

اصفهان

45805

8

پارك ملي تندوره

خراسان

30780

9

پارك ملي خجير

تهران

11570

10

پارك ملي سرخه حصار

تهران

9380

11

پارك ملي تنگ صياد

چهارمحال و بختياري

5400

جـــمــع                

1417130

آثار طبيعي ملي

آثار طبيعي ملي عبارتند از گياهان و حيوانات كمياب، مناظر كم نظير و درختان كهنسال تاريخي كه از آنها و زمين هاي اطرافشان مراقبت مي شود.

در اين مناطق تيراندازي و شكار، علوفه دادن به چهارپايان، قطع كردن درختان، كندن بوته ها، خراب كردن محيط زيست و هر كاري كه باعث از بين رفتن گياهان و جانوران شود ممنوع است. وارد شدن به اين مناطق و يا عبور از آنها بايد طبق قوانين و با اجازه از سازمان محيط زيست انجام شود.

مجموعه آثار طبيعي ملي ايران در جدول زير (جدول شماره 2) آمده است كه شامل 6 منطقه مي باشد.در اين جدول محل اين مناطق و مساحت آن ها نيز مشخص شده است.

جدول (2): آثار طبيعي ملي و موقعيت آنها

رديف

نام منطقه

استان

مساحت (هكتار)

1

دهلران

آيلام

1400

2

خشكه داران

مازندران

227

3

لاله واژگون

چهارمحال و بختياري

170

4

غار سهولان

آذربايجان غربي

2

5

سرو (هرزويل)

گيلان

625/0

6

سوسن سفيد

گيلان

6/0

جـــمــع                

225/1789

پناهگاه حيات وحش

به مناطقي كه داراي محل زندگي طبيعي نمونه براي جانوران وحشي هستند و اين مناطق تحت مراقبت قرار مي گيرند پناهگاه حيات وحش مي گويند.

پناهگاه حيات وحش مي تواند شامل جنگل، دشت، آب و كوهستان باشد. در اين مناطق شكار و صيد ممنوع است. هنگامي كه تعداد حيوانات اين منطقه به حد زيادي مي رسد سازمان حفاظت محيط زيست با توجه به قوانين خاصي به شكارچيان و صيادان اجازه شكار مي دهد. در اين پناهگاه ها قطع كردن درختان و كندن بوته ها ممنوع است و علف دادن به چهارپايان بايد طبق قوانين انجام شود. حداقل5 /1مساحت پناهگاه ها،محدوده امن اين مناطق ناميده مي شود و چراي دام در محدوده هاي امن ممنوع است.

مجموعه پناهگاه هاي حيات وحش ايران در 28 منطقه است كه در جدول زير (جدول شماره 3)آمده و استان و مساحت آن ها مشخص شده است.

جدول (3): پناهگاه هاي حيات وحش و موقعيت آنها

رديف

نام منطقه

استان

مساحت (هكتار)

1

توران

سمنان

565000

2

شادگان

خوزستان

296000

3

موته

اصفهان مركزي

220000

4

بختگان

فارس

167830

5

خوش ييلاق

سمنان

135000

6

قميشلو

اصفهان

85750

7

كيامكي

آذربايجان شرقي

84400

8

ميانكاله

مازندران

68800

9

مياندشت

خراسان

52000

10

روچون

كرمان

43125

11

انگوران

زنجان

35000

12

بيستون (ورمنجه)

كرمانشاه

31250

13

مهروييه

كرمان

7468

14

دودانگه

مازندران

6700

15

دز

خوزستان

5340

16

كلاه قاضي

اصفهان

4930

17

كرخه

خوزستان

3600

18

اميركلايه

گيلان

1230

19

آستارا (لوندويل)

گيلان

949

20

سمسكنده

مازندران

937

21

سلكه

گيلان

360

22

خاركو

بوشهر

312

23

شيدور

هرمزگان

160

24

فريدون كنار

مازندران

148

25

دشت ناز

مازندران

55

جـــمــع                

1816344

منطقه حفاظت شده

به  محدوده اي از جنگل ها، مراتع، دشت ها، آب ها و كوهستان كه وضع طبيعي آنها براي حفظ و زياد شدن نسل جانوران وحشي و يا گياهان، ضروري است و از آنها محافظت مي شود، منطقه حفاظت شده مي گويند.

مقررات و قوانين در مناطق حفاظت شده خيلي شبيه به پناهگاه حيات وحش است.

حداقل5/ 1مساحت مناطق حفاظت شده، محدوده امن ناميده مي شود.

مناطق حفاظت شده كشور 47 منطقه مي باشد كه در جدول زير(جدول شماره 4) آمده است.

ذخيره گاه زيست كره

ذخيره گاه زيست كره به مناطقي مي گويند كه شامل آب يا خشكي و يا هر دو هستند و سازمان حفاظت محيط زيست از آنها مراقبت مي كند . ذخيره گاه زيست كره بايد داراي يك يا چند خصوصيات زير باشد.

نمونه هاي معرف از بيومهاي طبيعي باشند.

داراي مناطقي باشد كه داراي خصوصيات ويژه اي هستند.

چشم اندازهاي زيبا و هماهنگي داشته باشد كه بصورت طبيعي بوجود آمده اند.

ذخيره گاه زيست كره بايد به اندازه كافي وسيع باشد و ممكن است شامل پارك هاي ملي و پناهگاه هاي حيات وحش نيز بشود.

در ذخيره گاه زيستكره، تحقيقات و آموزش انجام مي شود. در مورد تغييرات زيستي كره زمين تحقيق مي شود.

جدول (5): ذخيره گاه هاي زيستكره ايران

رديف

نام منطقه

استان

1

ذخيره گاه زيستكره درياچه اروميه

آذربايجان غربي

2

ذخيره گاه زيستكره كوير

تهران

3

ذخيره گاه زيستكره گلستان

گلستان

4

ذخيره گاه زيستكره ميانكاله

مازندران

5

ذخيره گاه زيستكره توران

سمنان

6

ذخيره گاه زيستكره حرا

هرمزگان

7

ذخيره گاه زيستكره ارسباران

آذربايجان شرقي

8

ذخيره گاه زيستكره ارژن

فارس

9

ذخيره گاه زيستكره گنو

هرمزگان

جدول (4): مناطق حفاظت شده و محل آنها

رديف

نام منطقه

استان

مساحت (هكتار)

1

توران

سمنان

905640

2

البرز مركزي

تهران مازندران

399000

3

گاندو (باهو كلات)

سيستان و بلوچستان

382430

4

بهرام گور

فارس

320000

5

كوير

تهران

250000

6

كالمند

يزد

250000

7

هرمد

فارس هرمزگان

201625

8

هامون

سيستان و بلوچستان

193500

9

كوه بافق

يزد

144375

10

سرخ آباد

زنجان

116500

11

اشترانكوه

لرستان

98250

12

بيدوييه

كرمان

94375

13

مراكان

آذربايجان غربي

92715

14

انگوران

زنجان

90000

15

دنا

كهگيلويه و بويراحمد

86500

16

حرا

هرمزگان

85686

17

هفتاد قله

مركزي

81125

18

ارسباران

آذربايجان شرقي

72460

19

سفيدكوه خرم آباد

لرستان

69500

20

پرور

سمنان

62500

21

سبز كوه

چهارمحال و بختياري

60780

22

كوه خيزوسرخ

كهگيلويه و بويراحمد

59000

23

ميان جنگل فسا

فارس

57548

24

ارژن

فارس

52800

25

جاجرود

تهران

51650

26

بيستون

كرمانشاه

50850

27

مند

بوشهر

46400

28

قره خود

خراسان

45000

29

حله

بوشهر

42600

30

ليسار

گيلان

33050

31

مانشت و قلارنگ

ايلام

31267

32

جهان نما

گلستان

30650

33

بيجار

كردستان

30000

34

ساريگل

خراسان

28000

35

ورجين

تهران

28000

36

گنو

هرمزگان

27500

37

باشگل

قزوين

26125

38

تنگ صياد

چهارمحال و بختياري

21600

39

ناي بند

بوشهر

19500

40

سراني

خراسان

17800

41

سالوك

خراسان

16000

42

لشگر در

همدان

16000

43

تندوره

خراسان

14000

44

دز

خوزستان

10633

45

كرخه

خوزستان

9427

46

سياه كشيم

گيلان

4500

47

جزاير فارور

هرمزگان

3620

جـــمــع                

4830471

بعضي از مناطقي كه سازمان حفاظت محيط زيست از آنها مراقبت مي كند، در مرز چند استان قرار دارد. باتوجه به اينكه كدام استان بر آنها بطور مستقيم مديريت و نظارت مي كند، در جداول نام همان استان آمده است.

مناطق شكار ممنوع

ذخيره گاه زيست كره

پارك ملي و منطقه حفاظت شده كويرتاريخچه

در سال 1343 اين منطقه با مساحت 609438 هكتار حفاظت اعلام شد. درسال 1346 چراي دام در سراسر آن ممنوع شد و با حفاظت شديد در سال 1355 تبديل به پارك ملي شد. در سال 1357 مساحت پارك به 670000 هكتار رسيد و بالاخره در سال 1361 اين منطقه به دو قسمت پارك ملي و منطقه حفاظت شده تبديل شد.

موقعيت و اقليم منطقه

پارك ملي كوير با وسعت 420000 هكتار و منطقه حفاظت شده كوير با مساحت 250000 هكتار در غرب كوير مركزي ايران و شرق درياچه نمك و در محدوده استان هاي تهران، قم، سمنان و اصفهان قرار دارد.

اين منطقه داراي آب و هواي خشك و بياباني است و بيشتر بارندگي آن از آبان تا ارديبهشت ماه است. از اوايل خرداد تا پايان مهر هوا خيلي گرم مي شود.

منابع عمده آب در اين منطقه، درياچه نمك، آبگيرهاي اسب قدير، پره زرد، مكرش و رودخانه هاي بند عليخان، قره چاي و چند مسيل است كه فقط هنگام بارندگي شديد داراي آب مي شوند. در نقاط مختلف منطقه چشمه هاي زيادي وجود دارد كه ميزان آب همگي آنها خيلي كم است از جمله چشمه شكراب، نخجير، بيد سرخ، طلحه، آب محله، سفيدآب، آب قندي، گل چشمه و ....

پوشش گياهي

گياهان پارك شامل گياهان خشك و گياهان شور مي باشد. وجود اين گياهان نشاندهندة سازگاري گياهان با شرايط سخت محيط است. اين گياهان قسمتي از سال با كمبود آب روبرو هستند. وجود اين گياهان موجب ثابت شدن شن و خاك و جلوگيري از حركت آنها شده و در ضمن غذايي براي جانوران وحشي هستند. از گياهان منطقه مي توان به چوبك، گون، گز، خارشتر، بنه، بادام، اسپند، تاغ، افدرا و ... اشاره كرد.

حيات وحش

دو نمونه مهم در اين منطقه يوزپلنگ و گورخر آسيايي است كه متأسفانه نسل آن در حال از بين رفتن است.

پستانداران ديگر اين منطقه: قوچ و ميش، كل و بز، آهو، پلنگ، سياه گوش، گربه شني، خرگوش، سمور سنگي و جوجه تيغي.

پرندگان منطقه: عقاب طلايي، دليجه، سارگپه، دال، درنا، هوبره، جغد، چكاوك، دم جنبانك و سبزقبا.

خزندگان اين ناحيه: مار افعي، سوسمار، مارمولك، لاك پشت و بزمجه دشتي كه بزرگترين سوسمار پارك ملي كوير است.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

در اين مجموعه آثار باستاني و بناهاي تاريخي زيادي وجود دارد كه نشان مي دهد انسان ها زماني با وجود شرايط سخت اين منطقه، در اينجا زندگي مي كرده اند. مهمترين اين بناها شامل كاروانسراي معروف شاه عباسي يا قصر بهرام است كه آب آشاميدني آن از چشمه هايي در ارتفاع 1300 متري دامنه سياه كوه بوسيله يك راه سفالي تامين مي شده است. از ديگر آثار مي توان به عين الرشيد و حرم خانه، قلعه، دير، كاروانسراهاي سفيدآب، قلعه نايب حسين، آب انبار قيلوقه و هفت لول، آبراه سنگي سياهكوه و برج سنگي چاه ميل اشاره كرد.

جاده سنگفرش كه ادامه جاده ابريشم معروف است از اين منطقه مي گذشته است.

در قسمت جنوب شرقي پارك ملي كوير منطقه اي به نام فسيل آباد وجود دارد كه پوشيده از فسيل و سنگواره مي باشد. در محدوده پارك ملي آثار زمين شناسي تمامي دوره ها قابل مشاهده است.

در اين منطقه ورزش هايي ماند كوهنوردي در ارتفاعات سياه كوه، مسابقات دوچرخه سواري كوهستان و اتومبيل راني صحرايي انجام مي شود.

پارك ملي و پناهگاه حيات وحش بختگان

تاريخچه

اين ناحيه از 1346 منطقه شكار ممنوع اعلام شد و تحت حفاظت قرار گرفت. در سال 1347 به منطقه حفاظت شده و در سال 1354 به پناهگاه حيات وحش تبديل شد و بالاخره در سال 1374 بخش مركزي آن به پارك ملي تبديل شد.

موقعيت و اقليم منطقه

مساحت پارك ملي و پناهگاه حيات وحش بختگان 327820 هكتار است كه 160000 هكتار ِآن پارك ملي و بقيه آن پناهگاه حيات وحش است.

اين مجموعه در 100 كيلومتري شهر شيراز و در غرب و شمال شهرستان هاي نيريز و اصطهبانات قرار گرفته است. اين ناحيه شامل درياچه هاي طشك و بختگان و جزاير زيادي است. بيشترين ارتفاع در منطقه 2950 و كمترين ارتفاع 1558 متر از سطح دريا مي باشد.

پوشش گياهي

اين مجموعه شامل درياچه هاي آب شور، رودخانه ها، نيزارها، دشت ها و مناطق كوهستاني مي باشد و اين موضوع موجب شده است گياهان و جانوران مختلفي در آن زندگي كنند.

در سطح درياچه ها انواع دياتومه ها و جلبك ها و در كناره درياچه ها، گياهان شورپسند گز و ني و در مناطق خشكي، ارس، بنه، تنگس، قيچ، بادام كوهي، آويشن و كاكوتي مي رويد.

حيات وحش

در مجموعه بختگان به علت وجود محيط هاي مختلف، جانوران متنوعي هم زندگي مي كنند.

انواع پرندگاني كه در آب و يا كنار آب زندگي مي كنند: فلامينگو، پليكان، انواع مرغابي، غازها، حواصيل، كشيم، درنا، لك لك، كاكايي، پرستو دريايي، ماهي خورك.

پرندگاني كه در خشكي زندگي مي كنند: هوبره، بلدرچين، كبك، چلچله، داركوب، پري شاهرخ، انواع گنجشك و پرندگان شكاري مانند انواع عقاب، دال، سنقر، بحري، بالابان، شاهين، ليل و دليجه.

پستانداران مهم منطقه: كل و بز، قوچ و ميش، كفتار، شغال، روباه، گربه وحشي، گرگ، پلنگ و آهو.

آبزيان مهم اين ناحيه: آرتميا سالينا، كپور، سياه ماهي، ماهي كوفي و نوعي باربوس.

پارك ملي و پناهگاه حيات وحش خبر و روچون

تاريخچه

وسعت اين مجموعه 173750 هكتار است كه 130625 هكتار آن پارك ملي و 43025 هكتار آن پناهگاه حيات وحش مي باشد.

در سال 1354 اين مجموعه با عنوان پناهگاه حيات وحش تحت محافظت قرار گرفت و در سال 1378 بخش بزرگي از آن با عنوان پارك ملي خبر اعلام شد.

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه در 40 كيلومتري شهرستان بافت در  استان كرمان قرار دارد و داراي سه نوع آب و هوا مي باشد: سردسيري، معتدل و گرمسيرري.

بلندترين نقطه آن كوه خبر با  ارتفاع 3845 متر و پست ترين نقطه آن دست ازروئيه با ارتفاع 1000 متر از سطح دريا مي باشد.

پوشش گياهي

در قسمت كوهستاني آن گياهاني  مانند ارس، بنه، كيكم، ارژن، زيتون وحشي، تنگرس، نسترن وحشي و در بخش گرمسيري آن نظيركنار، قيچ، گز، استبرق و انار شيطان به چشم مي خورند.

حيات وحش

پستانداران اين منطقه: كل و بز، قوچ و ميش، جبير، تشي، رودك عسل خوار، خارپشت بياباني، روباه معمولي، شغال و خرگوش.

پرندگان: هوبره، كبك، تيهو، شبگرد، دليجه، عقاب، كبوتر جنگل، سبزقبا، زنبود خور كوچك و هدهد.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

اين ناحيه به خاطر شرايطي كه دارد زيستگاه خوبي براي حيوانات در حال انقراض مانند گورخر و يوزپلنگ و هوبره مي باشد.      

پارك ملي و پناهگاه حيات وحش خبر و روچون

تاريخچه

وسعت اين مجموعه 173750 هكتار است كه 130625 هكتار آن پارك ملي و 43025 هكتار آن پناهگاه حيات وحش مي باشد.

در سال 1354 اين مجموعه با عنوان پناهگاه حيات وحش تحت محافظت قرار گرفت و در سال 1378 بخش بزرگي از آن با عنوان پارك ملي خبر اعلام شد.

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه در 40 كيلومتري شهرستان بافت در  استان كرمان قرار دارد و داراي سه نوع آب و هوا مي باشد: سردسيري، معتدل و گرمسيرري.

بلندترين نقطه آن كوه خبر با  ارتفاع 3845 متر و پست ترين نقطه آن دست ازروئيه با ارتفاع 1000 متر از سطح دريا مي باشد.

پوشش گياهي

در قسمت كوهستاني آن گياهاني  مانند ارس، بنه، كيكم، ارژن، زيتون وحشي، تنگرس، نسترن وحشي و در بخش گرمسيري آن نظيركنار، قيچ، گز، استبرق و انار شيطان به چشم مي خورند.

حيات وحش

پستانداران اين منطقه: كل و بز، قوچ و ميش، جبير، تشي، رودك عسل خوار، خارپشت بياباني، روباه معمولي، شغال و خرگوش.

پرندگان: هوبره، كبك، تيهو، شبگرد، دليجه، عقاب، كبوتر جنگل، سبزقبا، زنبود خور كوچك و هدهد.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

اين ناحيه به خاطر شرايطي كه دارد زيستگاه خوبي براي حيوانات در حال انقراض مانند گورخر و يوزپلنگ و هوبره مي باشد.      

پارك ملي گلستان

تاريخچه

اين پارك در 1336 اولين منطقه حفاظت ايران بود كه ابتدا به نام آلمه وايشكي و بعدها به نام آلمه ناميده شد. پس از  انقلاب اين منطقه با وسعت 91895 هكتار با نام پارك ملي گلستان تحت مديريت و حفاظت قرار گرفت.

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه كوهستاني كه توسط شاهراه تهران ـ مشهد به دو قسمت تقسيم شده بين شهرستانهاي گنبدقابوس و بجنورد قرار دارد. بعلت بادهاي غربي و درياي خزر اين منطقه داراي رطوبي بالايي است. دماي متوسط در اين ناحيه بين 5/11 تا 5/17 درجه تغيير مي كند و ميزان بارندگي  در آنجا بين 150 تا 750 ميلي متر مي باشد.

به غير از نهرهاي آب آدناسه و آب قرغون و رود معروف آبشار، اين سرزمين رودخانه قابل توجهي ندارد اما كوه هاي اين منطقه سرچشمه 21 چشمه پرآب است كه در دره ها جاري اند.

پوشش گياهي

جنگل هاي پارك گلستان در قسمتهاي مختلف گياهان گوناگوني دارد از جمله درختان مازو، پلت، توسكا ييلاقي، ممرز، خرمندي، انجيلي و آزاد.

درختچه هاي اين ناحيه بيشتر شامل امين الدوله، تلكا و وليك است.

حيات وحش

گونه هاي متنوع حيوانات از جمله جوندگان و  گوشتخواران در اين پارك فراوانند. گوشتخواراني مانند گرگ، سمور جنگلي، شنگ و يوزپلنگ با اينكه در اين منطقه وجود دارند اما در خطر  انقراض قرار دارند. از ديگر حيوانات حمايت شده اين پارك مي توان به قوچ، ميش اوريال، بز كوهي(پازن)، آهو و گوزنها، شوكا و مرال اشاره كرد.

جغدها عامل  اصلي كنترل كننده جانواران جونده در اين پارك هستند كه در كنار عقاب طلايي، عقاب شاهي، بالابان، بحري، شاهين و  هما زندگي مي كنند.

خزندگان اين پارك شامل گونه متفاوتي مانند لاك پشت، كور مار، آلوسر، مار آتشي، مار خالدار، قمچه مار، مار پلنگي، مار قيطاني، گونه مار، تير مار، مارشتري، افعي پلنگي، مار جعفري، مار آبي، افعي قفقازي و چندين گونه مار ديگر مي باشد.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

در پارك ملي گلستان براي گروه هاي بازديدكننده و هيئت هاي علمي و پژوهشي 4 مجموعه مهمانسرا با نامهاي تنگرا، تنگه گل، آلمه و سولگرد احداث شده.

از مسيرهاي جالب پارك ديوركجي و ديواره هاي جنگلي قرغون براي كوهنوردي و مسيرهاي آلمه به شارق و تنگه گل به سولگرد براي پياده روي مي باشد كه داراي مناظر زيبا و چشمه هاي فراوان است.

اين پارك داراي سه تفريحگاه به نام هاي گلشن، گلستان و آبشار و يك محل چادرزني و اقامت به نام كمپينگ گلزار مي باشد.

امكانات و شيوه هاي حفاظتي

ماموران در پايگاه هاي مختلفي كه در كليه مناطق تنگراه، تنگه گل، شارلق، دشت شاد و...برپاست از شكار و صيد غيرمجاز و نيز تخريب محيط طبيعي جلوگيري مي كنند.

پارك ملي بمو

تاريخچه

در نزديكي شهر شيراز كوه بلندي به نام بمو قرار دارد كه از تمام نقاط شيراز ديده مي شود، در قسمت هاي بالاي كوه پارك ملي بمو واقع شده است. اين پارك در سال 1341 با مساحت 100000 هكتار منطقه ممنوعه اعلام شد و لي بخاطر افزايش جمعيت شيراز و گسترش شهر وسعت آن كم شد. در سال 1346 به منطقه حفاظت شده تبديل شد و در سال 1349 با وسعت 48000 هكتار پارك وحش و سپس پارك ملي اعلام شد.

اين پارك شامل سه رشته كوه است كه به موازات يكديگر از شرق به غرب ادامه دارند. در ميان اين سه رشته كوه دشت هاي باريك قرار دارد كه در يكي از آنها تعداد خيلي زيادي آهو زندگي مي كنند.

موقعيت و اقليم منطقه

پارك ملي بمو داراي آب و هواي مديترانهاي گرم و خشك است. در تمامي فصول به غير از تابستان بارندگي مي شود. زمستان اين منطقه سرد است و گاهي اوقات برف زيادي مي بارد. درجه حرارت از 3ـ تا 34+ درجه سانتي گراد تغيير مي كند. در قسمت هايي از منطقه كه ارتفاع زمين كمتر است باران كمتر مي بارد.

پوشش گياهي

بهار پارك ملي بمو خيلي زود و از اواخر زمستان شروع مي شود. لاله هاي واژگون،گل هاي پامچال و شقايق شيراز گل هاي بسيار زيبايي هستند كه خيلي زود در منطقه مي رويند. بهار اين منطقه زيباتر از تابستان است. در اين ناحيه بوته زار شامل انواع گون و درمنه است. گياهان اصلي منطقه كه شامل درختان كيكم، بنه، بادام كوهي، زالزالك و ارژن بوده، خيلي كم شده است.

حيات وحش

پستانداران گياهخوار اين پارك شامل هزاران رأس آهو، قوچ و ميش، بز و پازن مي باشد. گوشتخواران اين منطقه عبارتند از پلنگ، كفتار، گرگ، روباه، شغال و دو نوع گربه وحشي. شانس ديدن پلنگ در اين منطقه بسيار زياد است. درگذشته يوزپلنگ نيز در اين ناحيه زندگي مي كرده است.

55 پرنده در اين منطقه هستند كه 26 گونه آنها تمام سال در آنجا زندگي مي كنند. اين پرندگان شامل عقاب طلايي، هما، دال، كركس، كبك، تيهو و كوكر سفيد سينه سياه مي باشد.

بطور كلي ايران داراي 5 نوع لاشخور است. وجود غذاي فراوان براي انواع لاشخورها باعث شده تا 4 نوع كركس، هما، دال و دال سياه را بتوان يكجا در پارك بمو مشاهده كرد.

شاهين و بالابان زمستان ها به اين پارك مي آيند. 9 گونه از پرندگان تابستان ها به پارك ملي بمو مهاجرت مي كنند كه شامل گنجشك، چكچك، ابلق جنوبي و بادخورك كوچك مي باشد. بعضي از پرندگان نيز در مسير مهاجرت خود از منطقه اي به منطقه ديگر در اين مكان توقف مي كنند مانند 3 گونه چكچك، طوقي، چكاوك، كوكو و ...

پارك ملي و پناهگاه حيات وحش كلاه قاضي

تاريخچه

اين مجموعه منطقه اي به وسعت 50735 هكتار است كه 45805 هكتار آن پارك ملي و 4930 هكتار آن پناهگاه حيات وحش مي باشد.

اين منطقه در سال 1346 منطقه حفاظت شده اعلام شد، در سال 1349 به پارك وحش و در سال 1357 به پناهگاه حيات وحش و بالاخره در سال 1374 به پارك ملي تبديل شد.

موقعيت و اقليم منطقه

مجموعه كلاه قاضي در 36 كيلومتري جنوب شهر اصفهان قرار گرفته و از دو رشته كوه سنگي موازي و دست وسيعي بين اين دو رشته كوه تشكيل شده است. از خصوصيات اين منطقه دره هايي عميق و صخره اي است كه بيشترين ارتفاع آن 2534 متر و كمترين آن 1570 متر از سطح دريا مي باشد.

آب و هواي منطقه خشك است و بارندگي در آن خيلي كم است. تابستان ها گرم و سوزان و زمستان ها سرد و خشك است.

پوشش گياهي

گياهان استپي و نيمه صحرايي در ميان صخره ها و دشت بين دو رشته كوه مي رويند كه شامل گل مريم، سلين، انواع گون، گل گندم، علف شوره، علف مار، ريواس، اسپرس و چوبك مي باشد.

از درختان مهم منطقه مي توان انجير، بادام كوهي، انار، عناب، شيپوري و بيد را نام برد.

گياهان مناطق گرمسيري كه در اين ناحيه مي رويند شامل خارشتر، درمنه، اسپند، گل جاليز، شنگ و انواع گرامينه و كلاغك مي باشد.

حيات وحش

با وجود بارندگي كم و خشكي منطقه، وجود گياهان مختلف موجب شده جانوران متنوعي در اين منطقه زندگي كنند. نسل آهو و يوزپلنگ كه در اين منطقه زندگي مي كنند در حال از بين رفتن است.

مهمترين پستانداران منطقه: كل و بز، قوچ و ميش، آهو، خرگوش، پلنگ، گرگ، كفتار، شغال، تشي، روباه و انواع گربه وحشي.

از مهمترين پرندگان منطقه: كبك، تيهو، باقرقره، انواع گنجشك سانان، كلاغ سياه، چكاوك كاكلي، دم جنبانك، زاغ نوك سرخ، زاغي و انواع پرندگان شكاري.

خزندگان منطقه: مار جعفري، افعي شاخدار، مار قيطاني، مار پلنگي، جكو دم كلفت، مارمولك و لاك پشت.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

مراكز علمي كه در نزديك پارك وجود دارند باعث شده از اين پارك استفاده هاي علمي و مطالعاتي شود. درضمن نزديكي اين پارك به شهر اصفهان موجب مي شود كه اين پارك هواي شهر را تصفيه كند.

پارك ملي تندوره

پارك ملي تندوره در شمال استان خراسان قرار دارد و منطقه اي است كوهستاني با صخره ها، تپه ها و دره هاي عميق و پرشيب كه پوشيده از گياهان مختلف است. جانوران وحشي مانند قوچ و ميش اوريال، كل و بز، پلنگ و گربه پالاس در آن زندگي مي كنند.

اين پارك از جمله مهم ترين پارك هاي ملي ايران است و ارزش جهاني دارد.

 

تاريخچه

در سال 1347 پارك ملي تندوره با مساحت 73435 هكتار به عنوان منطقه حفاظت شده تندوره اعلام شد و سپس در سال 1348 به پارك وحش تندوره تغيير نام يافت. در سال 1350 قسمتي از شرق منطقه (ناحيه اطراف گردنه الله اكبر) حذف شد و در سال 1353 اين ناحيه با مساحت 53780 هكتار به پارك ملي تندوره تبديل شد.

از سال 1357 به بعد بخاطر تخلفات مردم ، نداشتن امكانات كافي براي حفاظت از محدوده، افزايش تعداد دام و علوفه دادن به آنها در اين منطقه و... وضعيت مراتع اين پارك از نظر وسعت كم شد و در سال 1361 شوراي عالي حفاظت محيط زيست محدوده اين پارك را 30780 هكتار اعلام كرد. در شمال و غرب پارك نيز منطقه حفاظت شده تندوره با مساحت 14000 هكتار قرار دارد.

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه در شمال شرقي كشور در استان خراسان و بين شهرستان هاي قوچان و درگز قرار دارد. پارك ملي تندوره از سمت شمال در نزديكي مرزهاي شوروي قرار دارد و گردنه معروف الله اكبر بر سر راه شوسه قوچان درگز در شرق و جنوب شرقي آن واقع شده است .

امتداد اين جاده از جنوب پارك گذشته و غرب پارك را از ارتفاعات علي بلاغ                 مي پوشاند.

اين منطقه در ناحيه خشك قرار گرفته. بخاطر اختلاف ارتفاع و وجود پستي و بلندي هاي زياد در منطقه ميزان درجه حرارت در نقاط مختلف آن، متفاوت است. مقدار بارندگي در فصل هاي مختلف در اين منطقه متفاوت است. بيشترين مقدار بارندگي در زمستان و كمترين مقدار آن در تابستان است.

ارتفاعات جنوبي و غربي پارك داراي آب و هواي سرد هستند. درجه حرارت هوا در زمستان در اين بخش ها به 20- درجه سانتي گراد مي رسد. حداقل 4 ماه از سال در اين بخش ها برف و سرما حكمفرماست. در نواحي پست منطقه مانند دره چلمير و تيوان كه بادگير نيستند و هوا در آنها جريان ندارد، درجه حرارت هوا به 40+ درجه سانتي گراد ميرسد.

در اين پارك با اينكه تعداد زيادي چشمه و چاه دارد ولي آب كافي براي آشاميدن جانوران وجود ندارد.

پوشش گياهي

بعلت وجود ارتفاعات، تپه ها، صخره ها، دره ها و شيب و در نتيجه اختلاف آب و هوا در نقاط مختلف پارك، پوشش گياهي آن در نقاط مختلف متفاوت است.

دامنه كوه ها به خصوص در ارتفاعات مياني پارك و كوهپايه ها پو شيده از درمنه (نوعي گياه) و گونه هاي علفي مي باشد. شيب هاي اين ارتفاعات صخره اي است و درختان و درختچه هاي كمي بر آن مي رويد.

در ارتفاعات از 1800 متر به بالا گياهاني بنام اورس وجود دارند كه انبوه آنها كم تا متوسط است.

گياهان ديگري مانند گون، چوبك و ارمك نيز در آنجا مي رويند. درختچه هاي گوجه و حشي ،آلبالوي وحشي، شير خشت، زرشك، گل اورانه و تنگرس از ارتفاعات تا كوهپايه ها و داخل دره ها نيز وجود دارند.

در دامنه پايين كوه ها و در داخل دره هايي مانند دره تيوان ،درختاني مانند گوجه وحشي، كركو، شير خشت و تعداد كمي انجير، گردو و داغداغان نيز وجود دارند.

در دره هاي خشك، كاروان كش ،خارشتر، جارو، كور، اسپند و بوته هاي خاردار مانند چيچاق و شكر تيغال ديده مي شوند.

در دره چلمير گياهاني مانند سيلن، دم عقرب زبان در قفا، قدومه، خاكشير، كفشك و كما، سوزن چوپان و بارهنگ به چشم مي خورد.

در كنار آب ها گياهاني از جمله بو مادران، بابونه، سوف، گزنه، آبتره، ترشك و گل قاصد مي رويند.

بطور كلي در دره تيوان درختچه هاي بيشتري نسبت به ساير دره هاي اين پارك وجود دارد.

در دره چلمير  بيشه زار بزرگي وجود دارد و قسمت هايي از آن در دست كاشت گياهان مختلف است.

حيات وحش

پستانداران پارك ملي تندوره: 3نژاد از قوچ و ميش هاي اورريال يعني اوريال  ايران (اوريال كوپت داغ)، اوريال ماوراء خزر و اوريال افغان در اين منطقه زندگي مي كنند. اوريال كوپت داغ، بزرگتررين نژاد در ميان ساير انواع قوچ و ميش هاي ايران است.

تعداد پلنگ ها در اين پارك ملي از ساير مناطق ايران بيشتر است. اين پلنگ ها از كل و بز و گرازهايي كه در اين پارك زندگي ميكنند، تغذيه مي نمايند.

ديگر پستانداران اين منطقه گربه پالاس، گربه جنگلي، گرگ، شغال، روباه، خرگوش، تشي و رودك را مي توان نام برد.

پرندگان اين پارك: پرندگان شكاري مانند عقاب طلايي، عقاب شاهي، سارگپه، كوركور، قرقي، جغد بزرگ و كوچك.

پرندگان قابل شكار از خانواده ماكيان، كبك و تيهو. از خانواده كبوتران، فاخته، كبوتر چاهي، كبوتر كوهي، ياكريم، قمري. از خانواده كوكرها، سياه سينه (با قرقره) و قره قيلوق.

از پرندگان لاشخور دال و هما. از پرندگان سبكبال، 3گونه كلاغ، گنجشك، شبگرد، كاكلي، سنگ چشم و سسك.

خزندگان پارك: مار كبرا، مار جعفري، افعي، شاخدار، افعي معمولي ايران، تيرمار، لوس مار، مار آبي، لاك پشت مهميزدار و چند نوع آكاما و لاسرتا.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

در نزديكي پارك سه زيارتگاه بابانستان و چرلاق و زيارتگاه علي بلاغ قرار دارند. تابستان ها، دره چلمير پر از آب مي شود. در دره چلمير يك ميهمانسرا براي 8 تا 10 نفر وجود دارد كه مورد استفاده گروه هاي تحقيقاتي قرار مي گيرد.

امكانات و شيوه هاي حفاظتي

پارك ملي تندوره زير نظر محيط باني درگز اداره مي شود و كنترل منطقه توسط دو پاسگاه شكارباني كه يكي در چلمير و ديگري در شكرآب واقع است، انجام مي شود.

پارك هاي ملي  خجير و سرخه حصار

تاريخچه

پس از اينكه شهر تهران در سال 1176 هجري پايتخت كشور شد ، از زمين ها و مناطقي كه در شرق تهران بود به عنوان شكارگاه محافظت مي شد. بعد از انقلاب اين مناطق به سه بخش پارك ملي خجير، پارك ملي سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود تقسيم شد.

موقعيت و اقليم منطقه

پارك ملي سرخه حصار در شرق تهران قرار گرفته و مساحت آن 9380 هكتار است .

پارك ملي خجير در شرق پارك ملي سرخه حصار قرار گرفته و مساحت آن 11570 هكتار مي باشد. اين دو پارك ملي شامل ناحيه هاي طبيعي  استپي ،بيشه اي ، كوهستاني و دشتي مي باشند.

قرار گرفتن اين دو پارك در نزديكي تهران كه از بزرگترين و آلوده ترين شهرهاي جهان است، موقعيتي استثنايي مي باشد.

پوشش گياهي

در اين دو پارك تا به حال 740 گونه گياه مختلف شناسايي شده اند كه از نظر تنوع كم نظير هستند.

در اين پارك ها درختان و گياهان مختلفي وجود دارند از جمله : سرو كوهي، بنه (پسته وحشي)،بادام كوهي و گونه هاي وحشي نخود، عدس، باقلا، يونجه، يولاف و مانند آنها.

گياهان اين دو پارك داراي ارزش هاي اقتصادي،،‌دارويي، زينتي و زيست محيطي هستند و باعث شده اند اين دو پارك به كلكسيوني از گياهان مختلف تبديل شوند.

 

حيات وحش

در پارك هاي ملي خجير و سرخه حصار ده ها گونه پستاندار مانند قوچ و ميش البرزي، كل و بز وحشي، آهو،  گراز، پلنگ، كفتار، تشي، شنگ، گرگ و روباه زندگي مي كنند.

در اين دو پارك بيشتر از 110 گونه پرنده بومي يا مهاجر مانند پرندگان شكاري،عقاب،لاشخور،اردك، حواصيل و داركوب زندگي مي كنند.

خزندگان مختلفي از جمله مار، سوسمار و لاك پشت بومي البرز در اين پارك ها زندگي مي كنند.

درپارك خجير آبزيان زيادي نيز زندگي مي كنند.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

از قابليت هاي پارك هاي ملي خجير و سرخه حصار، سابقه محافظت طولاني از اين 2 منطقه، ارزش هاي زيستي آنها براي مهاجرت پرندگان بين رشته كوه البرز و دشت كوير، نزديك بودن آنها به تهران و تصفيه كردن هواي آلوده تهران، دست نخورده بودن طبيعت آنها، نزديك بودن منطقه براي محققين، توريست ها و علاقمندان به طبيعت و ... مي باشد.

مركز بازديدكنندگان پارك ملي سرخه حصار داراي آمفي تئاتر، موزه و ساير بخش ها براي آشنايي گروه هاي بازديد كننده با انواع گياهان و جانوران منطقه مي باشد.

برنامه هاي آموزشي، پژوهشي و گردشگري در اين پارك ها مي تواند سطح معلومات بازديدكنندگان را در مورد محيط زيست بالا ببرد. مدارس ميتوانند با هماهنگي قبلي دانش آموزان را بصورت گروهي به اين پارك ها ببرند.

امكانات و روش هاي حفاظت از منطقه

حفاظت از اين پارك ها بر عهده محيط بانان است كه بصورت شبانه روزي در سر محيط باني هاي هر منطقه مشغول نگهباني هستند تا به جانوران و گياهان اين دو منطقه آسيبي نرسد و از خراب شدن منطقه و يا شكار و صيد بدون مجوز جلوگيري نمايند. آنها تعداد جانوراني راكه از پارك مهاجرت مي كنند و يا از مكان هاي ديگر به پارك مي آيند ثبت مي كنند.

پارك ملي تنگ صياد

 

تاريخچه

پارك ملي تنگ صياد منطقه اي كوهستاني است و داراي تپه ها و صخره هاي بلند، دره هاي عميق و بزرگ، چشمه هاي بسيار و منابع آب مي باشد.

اين منطقه در سال 1349 به عنوان منطقه شكار ممنوع انتخاب شد و در سال 1352 به منطقه حفاظت شده و در سال 1374 به پارك ملي تبديل شد.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين پارك با وسعت 5400 هكتار در 20 كيلومتري جنوب غربي شهرستان شهركرد، بين شهرستان هاي شهركرد و بروجن قرار گرفته است.

 

پوشش گياهي

گياهان اين منطقه بيشتر از نوع گندميان، گون، دم اسبيان، كنگر و ريواس مي باشد. از گياهان دارويي منطقه مي توان به آويشن، بابونه، شاه تره، بارهنگ، رازيانه، خاكشير، كاسني و شيرين بيان اشاره نمود. انوع درختچه هاي اين منطقه شامل بادام كوهي، مو وحشي، انجير و آلبالوي كوهي مي باشد.

 

حيات وحش

پستانداران اين ناحيه: كل و بز، قوچ و ميش، پلنگ، گربه وحشي، گرگ، شغال، روباه و كفتار.

پرندگان پارك: كبك دري، كبك، تيهو، باقرقره و پرندگان شكاري شامل عقاب، قرقي، سارگپه، دال و شاهين.

خزندگان اين پارك: انواع مار و لاك پشت.

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

تنوع گياهان و جانوران و نيز مناظر زيبا و نزديك اين پارك به مركز استان موجب شده اين منطقه تبديل به يكي از مراكز گردشگري شود.

 

 

آثار طبيعي ملي دهلران

آثار طبيعي ملي دهلران شامل سه اثر طبيعي ملي است: 1- غار خفاش   2- چشمه هاي قير  3- چشمه هاي آب گرم كه هر سه در محدوده اي به وسعت 14000هكتار قرار گرفته است.

 

غار خفاش

اين غار در 5/4 كيلومتري شمال شهر دهلران و در نزديكي سياه كوه قرار دارد. طول غار 155متر است. رسوبات غار از نوع آهكي، گچي و نمكي و ساختمان خاك آن پر از مواد آلي است. جمعيت خفاش هايي كه در اين غار زندگي مي كنند بيشتر از 20هزار است و اكثر آن ها خفاش هاي دم موشي بزرگ و كوچك هستند.

 

چشمه هاي قير

شامل سه چشمه اصلي است كه آب گرم همراه قير در آنها جريان دارد. از تركيب آب و قير، حوضچة طبيعي سياه رنگي بوجود آمده كه يك راه خروجي دارد و در اين راه خروجي آب گوگرددار و قير جاري است و شدت جريان ان در تابستان و فصل هاي گرم بيشتر است.

 

چشمه هاي آب گرم

اين چشمه ها به صورت چشمه هاي بزرگ و كوچك از عمق زمين مي جوشند. دماي آنها حدود 50 درجه سانتي گراد است و در آب آن ها گوگرد وجود دارد.

 

اثر طبيعي ملي خشكه داران

اثر طبيعي ملي خشكه داران در استان مازندران و بين شهرستان هاي چالوس و تنكابن قرار گرفته و مساحت آن 227 هكتار است. اين منطقه تنها نمونه باقيمانده از جنگل هاي جلگه اي خزري و از مناطق مهم لانه سازي و تخم گذاري حواصيل شب است.

گياهان اين منطقه: انار، ازگيل، سرخ وليك، سياه وليك، آلوچه جنگلي، تمشك، درختان كرك، درختان انجيلي، سفيدتيپ، اوجاوليكي، توسكا ييلاقي و درختچه هاي شمشاد.

جانوران اين ناحيه: گراز، حواصيل شب، حواصيل خاكستري، قرقاول و غيره.

 

اثر طبيعي ملي لاله واژگون

در استان چهارمحال و بختياري، در منطقه اي بنام چال روغني گل هاي زيباي لاله واژگون مي رويند. دامنه هاي كوه ميلي پوشيده از لاله هاي زرد و سرخ واژگون است. مساحت اين ناحيه 170هكتار و ارتفاع آن 2800-2500 متر از سطح دريا مي باشد. اين منطقه در سال 1375 به عنوان اثر طبيعي ملي لاله واژگون تحت محافظت قرار گرفت. اين منطقه از گياهان خاردار و كرفس پوشيده شده است. جانوران اين منطقه شامل كل، بز و پلنگ مي باشد. اين ناحيه بدليل كوهستاني بودن تنها از طريق پياده روي و كوه نوردي قابل دسترس است.

اثر طبيعي ملي سرو كهنسال هرزويل

سرو هرزويل كه در روستاي منجيل در شمال كشور قرار گرفته از خانواده سروهاي شيرازي يا سرو كاشي مي باشد.اين سرو زيبا 1200ـ800 سال سن داردو با وجود زلزله اي كه چند سال پيش در منجيل رخ داد، هنوز پابرجاست. بلندي اين درخت 25ـ20 متر و قطر آن در فاصله 1متري آن از زمين، 80/1 متر مي باشد. در سال 1362 سازمان حفاظت محيط زيست محدوده اي به وسعت 625/0 هكتار براي آن مشخص كرد تا از آسيب ديدن درخت جلوگيري كند. اين درخت يك اثر طبيعي ملي به حساب مي آيد.

يكي از عوامل خراب شدن بعضي قسمت هاي سرو هرزويل اين است كه مردم بخاطر اعتقادات مذهبي به شاخه هاي آن پارچه مي بستند.

 

اثر طبيعي ملي سوسن چلچراغ (سوسن سفيد)

سوسن چلچراغ يا سوسن سفيد گياهي  است از تيره سوسنيان. تيره سوسنيان شامل 80 نوع گياه است ولي سوسن سفيد تنها در دو منطقه از كره زمين ديده شده است: 1-روستان داماش عمارلو در استان گيلان 2- لنكران در جمهوري آذربايجان.

ارتفاع پايه هاي اين گل 50 تا 150 سانتي متر بوده و داراي 4 تا 10 گل مي باشد ولي نمونه هايي با بيش از 15 گل نيز در آن ديده شده. اين گياه در اوايل بهار رشد كرده و اواسط خرداد گل  مي دهد. اين گل سايه دوست است.

منطقه داماش عمارلو بعلت وجود اين گل با وسعت 0.6 هكتار جزو آثار طبيعي ملي ايران به حساب مي آيد.

از ديگر گياهان منطقه داماش: آقطي، چاودار، گل بنفشه جنگلي، دم اسب، مرغ و تمشك، وليك سرخ، ازگيل سرخ، راش و نسترن سفيد وحشي.

جانوران منطقه داماش: گراز، خارپشت، روباه، خرس  قهوه اي، راسو، بلدرچين و كبك و كبك دري.

 

پناهگاه حيات وحش و منطقه حفاظت شده توران

پناهگاه حيات وحش با مساحت 565000 هكتار و منطقه حفاظت شده توران با مساحت 905640 هكتار در نزديك شهرستان شاهرود واقع شده اند. اين مناطق از سال 1354 تحت حفاظت قرار گرفتند. در سال 1355 اين منطقه توسط دبيرخانه برنامه انسان و كره مسكون، جزو يكي از 9 ذخيره گاه بيو سفر ايران انتخاب شد.

پستانداران اين مناطق: جبير، آهو، قوچ و ميش، كل و بز، گورخر، پلنگ و يوزپلنگ، گربه دشتي، كاراكال، كفتار، گرگ، روباه و شغال.

پرندگان منطقه: هوبره، كبك، تيهو، پرندگان شكاري، زاغ بور، باقرقره و دودوك.

گياهان اين ناحيه: قيچ، تاغ، گز، اسكنبيل، بنه، بادام وحشي و درمنه، اشنان، كاروان كش و انواع گرامينه.

از زيبايي هايي منطقه مي توان به تپه هاي ماسه اي بادي شمال زمان آباد و شرق احمدآباد و چند روستاي ديگر، چشمه عشقوان كوه پيغمبر، تنگه تاريك و آبشار مجن و ارتفاعات ابروقطري اشاره كرد.

 

پناهگاه حيات وحش شادگان

تالاب شادگان با وسعت 400000 هكتار در استان خوزستان قرار دارد. در سال 1351 قسمتي از اين تالاب به عنوان پناهگاه حيات وحش تحت مراقبت سازمان حفاظت محيط زيست قرار گرفت.

بيشتر از 20000 پرنده آبزي و بيشتر از 1 درصد پرندگان آبزي منطقه خاورميانه در اين تالاب زندگي مي كنند. 60-30 درصد پرندگان جهان كه در خطر نابودي قرار دارند زمستان خود را در اين ناحيه مي گذرانند از جمله: اردك مرمري، پليكان پاخاكستري، اردك بلوطي و عقاب شاهي.

گياهان مهم تالاب شادگان: جگن، ني، لويي، علف شور، آلاله آبي، كنگر، يولاف و خارشتر.

 

پناهگاه حيات وحش خوش ييلاق

اين پناهگاه با وسعت 135000 هكتار در نزديكي شهرستان شاهرود قرار دارد و در سال 1346 منطقه حفاظت شده اعلام شده است.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، يوزپلنگ، پلنگ، آهو، گورخر، خرس قهوه اي، مرال، شوكا و انواع گربه وحشي.

پرندگان اين پناهگاه: تيهو، كبك، پرندگان شكاري، هوبره و باقرقره.

گياهان اين منطقه: بلوط، افرا، ممرز، وليك، ارس، قيچ، تاغ، گز، گون، درمنه و انواع گرامينه.

 

پناهگاه حيات وحش خوش ييلاق

اين پناهگاه با وسعت 135000 هكتار در نزديكي شهرستان شاهرود قرار دارد و در سال 1346 منطقه حفاظت شده اعلام شده است.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، يوزپلنگ، پلنگ، آهو، گورخر، خرس قهوه اي، مرال، شوكا و انواع گربه وحشي.

پرندگان اين پناهگاه: تيهو، كبك، پرندگان شكاري، هوبره و باقرقره.

گياهان اين منطقه: بلوط، افرا، ممرز، وليك، ارس، قيچ، تاغ، گز، گون، درمنه و انواع گرامينه.

 

پناهگاه حيات وحش كيامكي

پناهگاه حيات وحش كيامكي با مساحت 84400 هكتار در شمال غربي شهرستان تبريز واقع شده و از سال 1354 تحت حفاظت قرار گرفته. بلندترين نقطه اين پناهگاه، قله كيامكي معروف به كمچي با ارتفاع 3347 متر و پست ترين نقطه آن اطراف رود ارس با ارتفاع 500 متر مي باشد.

گياهان اين پناهگاه شامل جنگل هاي ارس، بنه و داغداغان و گياهاني مانند انواع گون، گراس ها، چوبك، كلاه ميرحسن، درمنه و آوزيشن مي باشد.

مهمترين جانوران اين منطقه: قوچ و ميش ارمني، كل و بز، پلنگ، سياه گوش، خرس، گراز، گرگ، روباه، شغال و انواع پرندگان، جوندگان، خزندگان و دوزيستان.

 

پناهگاه حيات وحش ميانكاله

اين پناهگاه با وسعت 68800 هكتار در 25 كيلومتري بهشهر در استان هاي مازندران و گلستان قرار دارد و داراي عنوان ذخيره گاه زيستكره مي باشد.

گياهان مهم اين ناحيه: ني، سراتوفيلوم، مريوفيلوم، سازيل، انار، توسكا، داغداغان و سياه تلو.

پرندگان مهم منطقه: قو، پليكان، فلامينگو، غاز، انوع اردك، چنگر، قرقاول و دراج.

پستانداران اين منطقه: گراز، شغال، تشي و گربه وحشي.

 

ناهگاه حيات وحش مياندشت

اين ناحيه با مساحت 52000 هكتار در استان خراسان و ميان دو رودخانه جاجرم در شمال و رودخانه جوين در جنوب قرار گرفته است. از سال 1352 اين منطقه تحت حفاظت قرار گرفته.

كوه خواجه با ارتفاع 1350 متر بلندترين و دشت هاي شمال غربي منطقه با ارتفاع 800 متر كوتاهترين نقاط اين ناحيه به حساب مي آيند.

اين ناحيه داراي آب و هواي بياباني و كويري بوده و شامل تپه ها و دشت هاست.

دماي هوا بين 45 درجه سانتي گراد در تابستان و 20ـ درجه در زمستان تغيير مي كند.

گياهان مهم اين ناحيه: گز، خارشتر، ريش بز، تاغ و گون.

جانوران مهم منطقه: آهو، يوزپلنگ، گورخر و پلنگ.

 

پناهگاه حيات وحش انگوران

اين منطقه با مساحت 35000 هكتار در ناحيه كوهستاني رشته كوه زاگرس در استان زنجان واقع شده است و از سال 1349 تحت حفاظت قرار گرفته.

در بيشتر زمين هاي اين منطقه كشاورزي، به خصوص كشت ديم گندم و جو انجام مي شود.

گياهان اين پناهگاه بوته اي و علفي و از خانواده گندميان، گون و بالشتكي هستند و درخت زيادي در اين منطقه وجود ندارد.

جانوران مهم اين پناهگاه: پستانداراني مانند قوچ و ميش ارمني، كل و بز، روباه و آهو. پرندگاني شامل كبك و پرندگان شكاري مانند دليجه.

 

 

پناهگاه حيات وحش لوندويل (آستارا)

اين پناهگاه با مساحت 949 هكتار در سال 1352 تحت حفاظت قرار گرفت. اين منطقه در كنار دريا واقع شده و داخل آن چندين آب بندان قرار دارد.

 

موقعيت و اقليم منطقه

پناهگاه حيات وحش لوندويل در 3 كيلومتري آستارا قرار دارد. اين پناهگاه در كنار جاده ترانزيت آستارا به تالش قرار دارد. در غرب آن جاده آستارا به هشتپر، جنوب آن رودخانه لوندويل و شرق آن درياي خزر است.

متوسط ساليانه درجه حرارات اين منطقه 2/15 درجه سانتي گراد، حداكثر دما 2/26 و حداقل آن 4/4 درجه است.

 

پوشش گياهي منطقه

درختان اين منطقه شامل لرك، توسكا، سيب جنگلي، گلابي جنگلي، انار ترش، ازگيل، وليك، اقاقيا، تمشك، جگن، ني، لويي، توسكاي و قشلاقي مي باشد.

 

حيات وحش منطقه

پرندگان زيادي در فصل زمستان به اين منطقه مهاجرت مي كنند.

پرندگان اين منطقه: كشيم كوچك، كشيم گردن سياه، باكلان كوچك، حواصيل شب، حواصيل زرد، حواصيل خاكستري، اگرت بزرگ و كوچك، اگرت ساحلي، قوي گنگ و پرندگان شاخه نشين از خانواده گنجشك ها، سسك ها، زرده پره ها، سهره ها، توكاها، قرقاول، آبچليك، ليله ها و كاكايي ها.

پستانداران اين پناهگاه: شغال، گراز و خرگوش.

حفاظت اين منطقه برعهده محيط باني لوندويل است.

 

پناهگاه حيات وحش خاركو

اين پناهگاه جزيره اي بيضي شكل با وسعت 312 هكتار در 57 كيلومتري شمال غربي شهر بوشهر در استان بوشهر است و از سال 1346 تحت حفاظت قرار گرفته است. اين جزيره داراي سواحل صخره اي، شني و مرجاني است.

مهمترين جانوران اين منطقه: لاك پشت دريايي و پرندگاني مانند باكلان، پرستوهاي دريايي، كاكايي و حواصيل.

گياه چنداني در اين منطقه نمي رويد به غير از گياهان مرتعي يكساله.

از جذابيت هاي اين منطقه مي توان به سواحل زيباي مرجاني اشاره كرد.

پناهگاه حيات وحش شيدور

پناهگاه حيات وحش شيدور با مساحت 160 هكتار در فاصله 5/1 كيلومتري شرق جزيره لاوان در استان هرمزگان قرار دارد. اين منطقه از سال 1350 تحت محافظت قرار گرفته. ارتفاع اين منطقه بين 8-5 متر از سطح درياست. در اين منطقه كسي زندگي نمي كند، هيچگونه منبع آبي ندارد و در تابستان دماي آن از 42 درجه سانتي گراد هم بيشتر مي شود. اين منطقه از جزاير مرجاني كشور است و دو نوع ساحل شني و صخره اي دارد. گياه زيادي در اين منطقه نمي رويد به غير از شورپسند.

جانوران اين جزيره: پرستوهاي دريايي، كاكايي، حواصيل ساحلي، باكلان گلوسياه. همچنين اين جزيره محل خوبي براي تخم گذاري لاك پشت دريايي است.

 

پناهگاه حيات وحش دشت ناز

اين پناهگاه با مساحت 55 هكتار در نزديكي شهرستان ساري در استان مازندران قرار گرفته است و از 1354 تحت حفاظت قرار گرفته. اين منطقه از نوع جنگل هاي جلگه اي خزري است.

اين منطقه در حال حاضر به عنوان محل زندگي موقت گوزن زرد ايراني است كه نسل آن كم شده است و در گذشته هاي دور زيستگاه اصلي آن در مناطق دز و كرخه بوده است.

گياهان مهم اين منطقه: بلوط، انجيلي، ممرز و غيره.

 

پناهگاه حيات وحش موته

اين پناهگاه با وسعت 220000 هكتار در استان اصفهان واقع شده و از سال 1346 تحت حفاظت قرار گرفته. اين منطقه شامل بخش هاي كوهستاني، تپه ها و دشت هاست.

گياهان مهم اين ناحيه: قيچ، بادام وحشي، تنگرس، كاروان كش، درمنه و انواع گون.

جانوران مهم منطقه: يوزپلنگ، قوچ و ميش، كل و بز، آهو، پلنگ، گرگ، انواع جوندگان و پرندگان.

 

منطقه حفاظت شده گاندو (باهو كلات)

اين منطقه با وسعت 382430 هكتار در نزديك شهر چابهار در استان سيستان و بلوچستان قرار دارد و از شرق به كشور پاكستان و از جنوب به درياي عمان مي رسد.

اين منطقه بدليل وجود تعداد زيادي از گياهان و جانوراني كه تنها در اين ناحيه وجود دارند و در مناطق ديگر ايران مشاهده نمي شوند، اهميت خاصي دارد و به همين دليل از سال 1350 اين ناحيه تحت حفاظت قرار گرفت.

گياهان اين منطق: حرا، چش، كنار و كهو.

جانوران منطقه: پرندگان كنار آب، پليكان خاكستري و تمساح.

 

منطقه حفاظت شده دنا

در شمال استان كهگلويه و بوير احمر كوه هايي پوشيده از جنگل بلوط به رنگ هاي سبز، بنفش و ارغواني قرار دارد كه همان رشته كوه دناست. دنا از سلسله رشته كوه هاي زاگرس و شامل 40 قله با ارتفاع بيشتر از 4000 متر است كه ارتفاع بلندترين قله آن با نام سه قپ بيژن 4435 متر مي باشد.

 

تاريخچه

در سال 1371 نيمه غربي كوه هاي دنا، از گردنه بيژن تا محل برخورد رود بشار و خرسان، منطقه حافظت شده اعلام شد.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه كوهستاني با مساحت 86500 هكتار در شمال استان كهگلويه و بوير احمر واقع شده و قسمتي از آن در استان اصفهان قرار دارد. اختلاف ارتفاع بلندترين و كوتاهترين نقطه اين منطقه بيشتر از 3000 متر مي باشد.

در شرق اين ناحيه گردنه بيژن و در غرب و جنوب آن دو رودخانه ماربر و بشار واقع شده است. چشمه هاي زيادي در دامنه هاي دنا جاري مي باشد.

شمال دنا ييلاق ايل قشقايي است.

 

پوشش گياهي

دامنه هاي جنوبي دنا تا ارتفاع 2500 متر از جنگل بلوط پوشيده شده است. گياهان ديگر اين منطقه شامل بنه، كيكم، ارژن، زالزالك، شن و انواع بادام كوهي.

از ارتفاع 2500 تا 3500 متر بلوط وجود ندارد و بجاي آن درختچه هاي ارژن، شن، انواع گون و درختان سرو كوهي مي رويند.

از ارتفاع 3500 تا 4000 متر فقط گياهان علفي و بوته اي مي رويند و از ارتفاع 4000 متر بيشتر بخاطر يخبندان هيچ گياهي نمي رويد.

بعضي از گل هاي لاله كه در دنا مي رويند تنها مخصوص اين ناحيه است و جاي ديگري ديده نمي شود. وجود گل هاي متنوع در دنا باعث رونق پرورش زنبور عسل در اين ناحيه شده است.

 

حيات وحش

حيوانات دنا از جمله حيواناتي هستند كه در رشته كوه هاي زاگرس زندگي مي كنند.

پستاندارن دنا: خرس قهوه اي، پلنگ، گرگ، انوع گربه هاي وحشي به خصوص گربه وحشي سياه گوش، سمور، راسو، سنجاب ايراني، بز و پازن.

پرندگان منطقه دنا: عقاب، كركس، كبك هاي بزرگ دري، شاهين بحري، سنگ چشم، كبوتر كوهي، انواع چكاوك و سهره و نيز پرنده زيبا و كمياب هما كه در اينجا بيشتر از جاهاي ديگر ديده مي شود زيرا اين پرنده در پرتگاه هاي بسيار بلند لانه مي سازد.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

دنا سرچشمه بسياري از رودخانه هاي بزرگ و پرآب ايران است. گياهان جنگلي، دارويي، خوراكي و زينتي متنوعي نيز دارد.

 

امكانات و شيوه هاي حفاظتي

منطقه حفاظت شده دنا بخاطر وسيع و كوهستاني بودن و نيز بخاطر روستاها و عشاير فراوان نياز زيادي به حفاظت ندارد ولي به هرحال حفاظت از آن از طريق دو پاسگاه و اداره كل محيط زيست آن نواحي انجام مي شود.

 

منطقه حفاظت شده حرا

 

تاريخچه

اين منطقه در سال 1351 با وسعت 82360 هكتار به عنوان منطقه حفاظت شده، در سال 1354 با مساحت 85686 هكتار به عنوان پارك ملي و در سال 1356 به عنوان ذخيره گاه زيستكره اعلام شد. اما در سال 1361 به سطح منطقه حفاظت شده بازگشت.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه جنگلي بين رودخانه هاي مهران و گوزرين در جزيره قشم در استان هرمزگان قرار دارد. روستاهاي زيادي در اطراف اين منطقه وجود دارند.

اين منطقه داراي آب و هواي بياباني است و ميزان بارندگي در آن بسيار كم است. ميانگين دماي ساليانه آن27-26 درجه سانتي  گراد مي باشد. در تيرماه دماي هواي آن به 34 درجه سانتي گراد و در دي ماه به 16 درجه مي رسد.

 

پوشش گياهي

جنگل حرا كه شامل درختاني به نام حراست در بين خشكي و آب قرار دارد. اين درخت ها بين 6-3 متر ارتفاع دارد. برگ اين درختان دايمي و  هميشه سبز است و در خرداد ماه گلهاي زردرنگي مي دهد.

گياهان شورپسندي از جمله بوته هاي گز نيز در اين ناحيه مي رويد.

 

حيات وحش

در اين منطقه پستاندار خاصي به غير از موش سياه زندگي نمي كند.

از گروه نرم تنان 31 گونه از خانواده هاي شكم پايان و دو كفه اي ها در اين منطقه زندگي مي كنند.

ماهيان اين ناحيه شامل 32 گونه مي باشند از جمله: ماهل گلخورك يا ماهي خزنده، شانك، عروس، ساردين رنگين كمان، سفره ماهي، سنگسر، زردك، كفشك، كهو، 4 نوع كالر و 2 نوع كاريز و ماهيان ديگر.

لاك پشت دريايي و لاك پشت عقابي و لاك پشت سبز نيز در اين ناحيه موجود مي باشد. 5گونه مار دريايي در اين منطقه وجود دارد از جمله مار  جعفري و مار دريايي.

پرندگان اين جنگل شامل 30 خانواده شامل 93 گونه است: انوع حواصيل و پليكان، باكلان، انواع اگرت، فلامينگو، دو نوع عقاب، انواع توكا، دو نوع زنبورخوار، 5 گونه از خانواده چكاوك، پرستو دريايي و غيره.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

جنگل هاي نيمه شناور و وجود ماهي خزنده از زيبايي هاي قابل توجه است كه در اين منطقه وجود دارد.

 

امكانات و شيوه هاي حفاظتي

اين منطقه توسط يك مركز شكارباني كه در سال 1370 براي مطالعه جنگل هاي مانگرو احداث شده محافظت مي شود. جنگل حرا از نوع جنگل هاي مانگرو است.

 

منطقه حفاظت شده هفتاد قله

 

تاريخچه

اين منطقه از قديم جزو شكارگاه هاي معروف ايران بوده. بيشتر از 70 كتيبه روي ديواره كوه هاي اين منطقه كنده شده است كه عمر بعضي از آنها به 400 سال مي رسد.

اين منطقه در سال 1349 به عنوان منطقه ممنوع اعلام شد و سپس در سال 1353 با عنوان منطقه حفاظت شده تحت حفاظت قرار گرفت.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين ناحيه با وسعت 81125 هكتار بين شهرهاي اراك، محلات و خمين در استان مركزي واقع شده و شامل كوه ها، تپه ها و دشت ها مي باشد. مهم ترين رشته كوه منطقه هفتاد قله نام دارد كه دو چشمه مهم سيبك و چكاب در آن واقع شده اند. مهم ترين منابع آب منطقه تعدادي چشمه هستند و هيچ رودخانه دائمي در منطقه جريان ندارد و بطور كلي اين منطقه جزء مناطق كم آب است.

آب و هواي منطقه هفتاد قله سردسيري است. تابستان ها معتدل و زمستان ها سرد پربرف است. درجه حرارت هوا بين 30- تا 44+ تغيير مي كند. 5-4 ماه از سال باران نمي بارد.

 

پوشش گياهي

در اين ناحيه بيشتر از 200 گونه گياه وجود دارد. بخاطر كمبود بارندگي در منطقه بيشتر گياهان علفي بوته اي بوده و تنها دو گونه درخت در آن مشاهده مي شود.

اين گياهان شامل خانواده هاي كاسني، نعناع، شب بوئيان، گندميان، چتريان، نخود، ميخك، گاوزبان، ميمون و آلاله مي باشد.

گياهاني كه در دشت ها مي رويند بخاطر چراي دام ها كم هستند و تنها شامل فرفيون، ورك، اسفند و انواع گون مي باشد، ولي در ارتفاعات بيشتر از 240 متر گياهان متنوع تر هستند زيرا رفتن به اين نقاط بخاطر بلندي سخت است.

 

حيات وحش

پستانداران منطقه: قوچ و ميش، كل و بز، پلنگ و يوزپلنگ، گرگ، كاراكال، كفتار، شغال، روباه، تشي، خرگوش و جوجه تيغي و نيز تعداد بسيار زيادي(2000 رأس) كل و بز و قوچ و ميش.

انواع پرندگان منطقه: كبك، تيهو، بلدرچين، باقرقره، كبوتر چاهي، كبوتر كوهي، فاخته، هوبره، لك لك سفيد، قمري، عقاب طلايي، سارگپه پابلند، دال، هما، كركس مصري، انواع كلاغ و پا سري فرم. پرندگان شكاري مانند بالابان، چرخ، طرلان، شاهين و بحري.

در غرب منطقه شوره زاري به نام درياچه توزلي گل( كوير ميغان) وجود دارد كه در فصل زمستان و بهار داراي آب است و پرندگاني كه در حال مهاجرت از مناطقي به نقاط ديگر هستند، در اينجا بين راه استراحت مي كنند از جمله غاز، اردك و درنا.

خزندگان اين ناحيه: چند نوع افعي، مار ديم، دو گونه مار آبي بدون زهر، لاك پشت و چند نوع لاسرتا و آگاما.

 

منطقه حفاظت شده ارسباران

 

تاريخچه

منطقه ارسباران از قديم بخاطر تنوع زياد پرندگان و پستانداران قابل شكار مورد توجه سلاطين و ساكنين محلي بوده. در سال 1350 اين منطقه بعنوان منطقه ممنوعه و در سال 1352 بعنوان منطقه حفاظت شده ارسباران اعلام شد.

 

موقعيت و اقليم منطقه

مساحت اين منطقه 72460 هكتار است و در شمال استان آذربايجان شرقي در محدوده شهرستان كليبر قرار دارد. در سال 1355 اين ناحيه از سوي سازمان جهاني يونسكو به عنوان ذخيره گاه زيستكره اعلام شد. اين منطقه از سمت شمال غربي و شرق بين سه رودخانه ارس، ايلگنه چاي و كليبرچاي قرار دارد و از سمت جنوب به ارتفاعات گرام داغ، قندران باشي، توپخانه و قره موت مي رسد. تير گرمترين و دي سردترين ماه هاي سال اين منطقه است. آب و هواي بعضي نقاط آن سرد و خشك و برخي نقاط آن معتدل و مرطوب است. دما بين 2 تا 17 درجه تغيير مي كند. در ارسباران يكي از كمياب ترين پرندگان دنيا به نام سياه خروس زندگي مي كند. در اين منطقه 814 جزيره غيرمسكوني وجود دارد.

رودهاي مهم منطقه ارسباران: رودهاي ارس، مگيدي، قره سو، ايلگنه چاي، اسكلو، تاپشته، كلاسور، مزگز، ستن چاي و مسيل توعلي.

 

پوشش گياهي

در اين منطقه حدود 775 گونه گياهي مختلف وجود دارد: چمنزارهاي آلپي، علفزارهاي استپي، پوشش هاي خشك، جنگل  هايي كه  در فصل پاييز برگريزان دارند، جنگل هاي بلوط و گياهاني مانند كيكم، سماق، زرشك، گيلاس وحشي، گوجه، انار وحشي، زالزالك، تمشك، سيب و گلابي وحشي، نسترن. گياهان بوته اي مانند گون، سياه قلو، اورمك، انواع نعنائيان، پامچال و آلاله ، نباتات علوفه اي معروف مناطق نيمه خشك ـ استپي نيز در اين منطقه وجود  دارد. بلوط، ممرز، سرخدار، ارس و زغال  اخته و گيلاس وحشي  از گياهان مهم  مناطق مرطوب مديترانه اي هستند كه رويش آنها در اين ناحيه باعث شده جنگل هاي منطقه شبيه جنگل هاي اروپاي شرقي باشند.

 

حيات وحش

در  مجموع حدود 39گونه پستاندار  از 35جنس و 15تيره در منطقه ارسباران زندگي  مي كنند كه حدود 25درصد از كل پستانداران كشور هستند. 103گونه پرنده از 67جنس در منطقه ارسباران وجود دارند  كه 39گونه آن بومي هستند. پروانه هاي زياد و زيبايي نيز در اين منطقه پرواز مي كنند.

پستانداران اين ناحيه: كل و بز، گراز، خرس قهوه اي، گرگ، سياه گوش، روباه، خرگوش و  پلنگ. مرال و شوكا از جمله جانوراني بودند كه تا ده سال پيش  در اين منطقه زندگي مي كردند و لي در حال حاضر نسل آنها منقرض شده است.

پرندگان منطقه ارسباران: كبك، دراج و قرقاول، انواع پرندگان شكاري و پرندگان  مهاجر. وجود سياه خروس در اين منطقه كه پرنده اي در  حال انقراض و كمياب است، ارزش بسيار زيادي دارد.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

آثار و بناهاي تاريخي اين منطقه شامل قلعه بابك يا دژ جمهور، قلعه و دژ معروف به طومانيانس و كليساها، گورستان ها و آسياب هاي سنگي مي باشد.

بالاي قلعه سنگي جمهور در 7كيلومتري جنوب غربي كليبر، قلعه باشكوهي مانند عقاب از منطقه محافظت مي كند. اوايل قرن 3هجري قمري بابك خرمدين در اين  قلعه عليه بي عدالتي به مبارزه مي پرداخته.

 

امكانات و شيوه هاي حفاظتي

منطقه ارسباران تحت نظارت اداره كل حفاظت محيط زيست استان آذربايجان شرقي قرار دارد و از طريق اداره حفاظت محيط زيست كليبر و هفت پاسگاه محيط باني اداره مي شود.

حدود 5660 هكتار (يعني 6/0 از كل  منطقه ارسباران) به  عنوان  منطقه امن اعلام شده و علف دادن به چهارپايان، قطع درختان و شكار در اين  محدوده ممنوع مي باشد.

 

منطقه حفاظت شده ارژن و پريشان

 

تاريخچه

در تمامي كتب قديمي و  در سفرنامه ها از دو درياچه ارژن و پريشان و مناطق اطراف آنها به عنوان زيستگاه شير ايراني نام برده شده. تا 70 سال پيش نيز تعدادي شير در اين نواحي زندگي مي كردند كه بخاطر خراب شدن محيط زيست آنها و نيز شكار بيش از اندازه اين حيوانات، نسل شير ايراني منقرض شد. در سال 1351 منطقه اي به وسعت 191000 هكتار با عنوان پارك بين المللي اعلام شد كه دو درياچه ارژن و پريشان در وسط اين پارك قرار داشتند. در سال 1353 بعلت كوچ دادن عشاير و روستاييان و علل ديگر وسعت اين پارك به 91000 و سپس به 65000 هكتار كاهش يافت و عنوان آن به پارك ملي تبديل شد. در همين سال پارك ملي ارژن و پريشان از طرف يونسكو و سازمان ملل به عنوان ذخيره گاه زيست كره انتخاب شد. بالاخره بخاطر مشكلات، تنها دو درياچه و مناطق كوهستاني بين آنها به وسعت 52800 هكتار به عنوان منطقه  حفاظت شده ارژن و پريشان تحت حفاظت قرار گرفت.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين ناحيه با وسعت 52800 هكتار در بخش جنوبي رشته كوه هاي زاگرس و در 60 كيلومتري غرب شيراز قرار دارد و جاده شيراز به خوزستان و بوشهر از كنار آن مي گذرد.

بيشترين ميزان بارش در ارژن بصورت برف بوده و بدليل يخبندان برفها تا بهار باقي مي ماند. در تمامي فصل ها هواي ارژن 15 درجه سانتي گراد سردتر از پريشان است. هواي دشت هاي پريشان در تابستان به 45 درجه مي رسد.

 

پوشش گياهي

بسياري از گونه هاي گياهي در حال انقراض زاگرس در اين محدوده ديده مي شوند. اين ناحيه داراي جنگل هاي بلوط، بنه، بادام كوهي و كنار است.

 

حيات وحش

از مهمترين پستانداران اين منطقه گوزن زرد ايراني است كه سالها فكر مي كردند نسل ِآن منقرض شده است. جنگلي بين درياچه هاي ارژن و پريشان با وسعت 7000 هكتار بعنوان منطقه امن براي زندگي اين حيوان در نظر گرفته شده است.

ساير پستانداران اين منطقه: گرگ، روباه، خرگوش، تشي، كفتار، نمس، شغال، گراز و سمور به تعداد زياد و تعدادي كمي هم خرس قهوه اي، كاراكال، گربه جنگلي، پلنگ، قوچ و ميش و بز و پازن در اين ناحيه زندگي مي كنند.

سازمان بين المللي پرندگان چند سال پيش اين ناحيه را به عنوان منطقه مهم براي پرندگان برگزيد. اين درياچه ها از مجموعه ذخاير برگزيده برنامه انسان و كره مسكون سازمان ملل است. بطور كلي 263 گونه پرنده در اين منطقه حفاظت شده مشاهده شده است كه شامل تمامي پرندگان نمونه جنگل هاي بلوط، پرندگان مهم جنگل هاي گرمسيري، تالابي و كوهستاني مي باشد.

پرندگان در حال انقراضي كه در اين منطقه زندگي مي كنند: پليكان پاخاكستري، اردك مرمري، اردك سرسفيد و اردك بلوطي.

پرندگاني كه زمستان به اين ناحيه كوچ مي كنند: درنا، غاز، آنقوت، سرسبز، لك لك، لك لك سياه، باكلان، دم جنبانك كله زرد و گلو آبي، چنگر و پرندگان كميابي مانند عروس غاز، غاز پيشاني سفيد كوچك، سليم كوهي و پاشلك بزرگ.

پرندگاني كه در اين ناحيه زندگي و زادآوري مي كنند: طاوسك ها، بوتيمارها، حواصيل ها، اگرت ها، اكراس سياه، كفچه نوك، اردك، يلوه نوك سبز، يلوه آبي، كشيم هاي گردن سياه، عقاب دريايي دم سفيد، عقاب شاهي، عقاب تالابي، بالابان، دليجه، سنقر تالابي، دراج، ماهيخورك سينه سفيد، ماهيخورك ابلق، سسك ابرو سفيد، گلاريونل، ديدولك، سسك تالابي.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

اين منطقه در سطح ملي و جهاني با عنوان حفاظت شده و  ذخيره گاه زيست كره انتخاب شده و شامل درياچه ها، جنگل ها، چشمه ها، آبشارها، گل ها و پرندگان بسيار زيبايي مي باشد.

 

منطقه حفاظت شده بيستون

منطقه حفاظت شده بيستون با وسعت 50850 هكتار در استان كرمانشاه واقع شده و از سال 1344 تحت مراقبت قرار گرفته است. اين منطقه شامل صخره هاي بلند كه مناسب كوهنوردي هستند، تپه و دشت مي باشد. بلندترين نقطه منطقه قله شيخ عليخان با ارتفاع 3357 متر مي باشد.

گياهان مهم منطقه: بلوط، آلبالو وحشي، زالزالك، گلابي وحشي و بنه.

جانوران مهم منطقه: كل و بز، گرگ، پلنگ، گوركن، انواع پرندگان و خزندگان.

 

منطقه حفاظت شده ليسار

 

تاريخچه

منطقه حفاظت شده ليسار با مساحت كلي 33050 هكتار شامل جنگل ها و زمين هاي جنگلي مي باشد و در سال 1348 تحت حفاظت قرار گرفت.

 

موقعيت و اقليم منطقه

اين منطقه در استان آذربايجان و مازندران در نزديكي شهرستان تالش قرار دارد. شرق آن درياي خزر، شمال آن رودخانه هاي هره دشت و جنوب آن رودخانه كلي قرار دارد. بخاطر پايين تر بودن سطح اين منطقه از سطح دريا، داراي بيشترين بارندگي است كه بيشتر آن در فصل پاييز اتفاق مي افتد، 117 روز از سال در آن بارندگي است. تعداد روزهاي يخبندارن كناره خزر 20 روز است ولي برف روي كوه ها تا اواخر خرداد باقي مي ماند. اين ناحيه داراي آب و هواي مرطوب است.

تنها درياچه موجود در منطقه درياچه نئور است كه در استان اردبيل قرار دارد و در آن ماهي قزل آلا پرورش داده مي شود.

اين منطقه شامل يك استخر طبيعي، رودها و چشمه هاي زيادي است.

 

پوشش گياهي

درختان اين ناحيه: راش، نمدار، ممرز، ملچ، آزاد، لرگ، توسكا، افرا، زبان گنجشك و سيلكي وحشي. انواع آلوچه وحشي، ازگيل، زالزالك، انار وحشي، گردو، بلوط (مازو)، انجيلي، سياه وليك، وليك سرخ، تمشك و گيلاس و غيره.

 

حيات وحش

پستانداران اين منطقه: شغال، خرگوش وحشي، گوركن، خارپشت اروپايي، تشي، گراز، گرگ، سنجابك، چند نوع موش، كيسه دهان خاكستري، راسو، روباه، خرس قهوه اي، بز وحشي (پازن)، شوكا، مرال، پلنگ، گربه جنگلي، سياه گوش، قوچ و ميش و خفاش.

آبزيان منطقه: ماهي قزل آلا، ماهي سفيد، ماهي آزاد، قورباغه، وزغ سبز و سمندر جويبار ايراني.

پرندگان اين ناحيه: باكلان، بوتيمار كوچك، حواصيل زرد و خاكستري، اگرت، لك لك سفيد، آنقوت، كله سبز، خوتكا، فيلوش، 3 نوع اردك، 5 گونه عقاب، 4 گونه از پرستوهاي دريايي، چلچله، هدهد، كبك، بلدرچين، قرقاول، انواع توكا و بسياري پرندگان ديگر.

خزندگان منطقه: سوسمار، مار آبي، مار آتشي، تمچه مار و نيز چند نوع مار سمي كه در ارتفاعات زندگي مي كنند.

 

 

منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ

 

تاريخچه

اين ناحيه با مساحت 31267 هكتار در سال 1370 به مدت 5 سال منطقه ممنوع و پس از آن منطقه حفاظت شده اعلام شد.

 

موقعيت و اقليم منطقه

در شمال و شمال غربي شهر ايلام كوه هاي مانشت و قلارنگ مانند ديواري بلند واقع شده اند.

 

پوشش گياهي

بلوط ايراني، بنه (پسته وحشي)، انواع وليك، درخت محلب، كيكم، زالزالك، گيلاس و گلابي وحشي، انجير كوهي، ارغوان، آكاسيا و ارجنگ از گياهان جنگلي اين منطقه هستند. در دشت هاي اين كوه ها انواع فرفيون، شكر تيغال، گل گندم يكساله، يونجه، پنجه كلاغي و چوير مي رويند.

 

حيات وحش

پستانداران منطقه: پلنگ، خرس قهوه اي، كل و بز، قوچ و ميش، گرگ و شغال، روباه، رودك (گوركن) و سنجاب.

پرندگان اين كوهستان: شاهين، عقاب، دال، بالابان، كور كور، دال سياه، كبك و كلاغ.

خزندگان اين ناحيه شامل انواع مارهاي سمي و غيرسمي، لاك پشت، مارمولك، سمندر و بزمجه مي باشد.

 

منطقه حفاظت شده بيجار

اين منطقه با مساحت 30000 هكتار در نزديكي شهرستان بيجار در استان كردستان واقع شده و از سال 1349 تحت حفاظت قرار گرفته است. اين منطقه شامل تپه ها با گياهان كم و زمين هاي كشاورزي ديم مي باشد و در تمامي منطقه اثري از جنگل طبيعي نيست و فقط كنار رودخانه ها و روستاها درختاني كاشته شده است. به غير از محدوده امن اين منطقه، ساير نقاط آن به زمين كشاورزي تبديل شده است.

گياهان مهم منطقه: درختچه بادام كوهي، گون، درمنه و گياهان دارويي مانند آويشن، بابونه، بومادران و كاكوتي.

پستانداران منطقه: قوچ و ميش ارمني، رودك، خارپشت و جرد ايراني.

 

منطقه حفاظت شده گنو

 

تاريخچه

اين منطقه كوهستاني با وسعت 27500 هكتار، در سال 1351 منطقه حفاظت شده و در سال 1354 پارك ملي اعلام شد. ولي بخاطر عدم رعايت قوانين پارك هاي ملي در سال 1361 عنوان پارك ملي از آن حذف و با عنوان منطقه حفاظت شده مورد مراقبت قرار گرفت. اين منطقه به عنوان ذخيره گاه زيستكره در برنامه انسان و كره مسكون يونسكو پذيرفته شده است.

 

موقعيت و اقليم منطقه

منطقه حفاظت شده گنو كه از كوه هاي زاگرس است در نزديكي بندرعباس قرار گرفته. در شمال آن رودخانه هاي تنگ باغ، بندر آگاه، چي منگان، رودخانه گرد گنو، زمين هاي سلطان شاه و رودخانه سرگز قرار دارند. در شرق آن جاده اصلي بندرعباس ـ سيرجان، جنوب آن جاده بندرعباس ـ بندر لنگه و غرب آن رودخانه كل قرار دارد.

بارندگي در اين منطقه كم اتفاق مي افتد و بيشترين مقدار آن در فصل زمستان است. دماي متوسط ساليانه منطقه 8/26 درجه سانتي گراد است. سردترين ماه دي و گرمترين ماه سال تير است.

چشمه هاي زيادي در اين منطقه وجود دارد كه آب مورد نياز جانوران و نيز حتي آب مورد نياز روستاهاي داخل منطقه را تأمين مي كند.

 

پوشش گياهي

360 گونه گياه آوندي در اين منطقه مي رويد كه بعضي از آنها سرخس و بازدنه گان و بقيه آن گياهان گل دار مي باشد.

3 نوع گياه عمده اين كوهستان: آكاسيا و پرخ در دامنه ها، بادام كوهي در ميانه كوه ها، ارس در ارتفاعات بالا.

ساير گياهان اين منطقه: 5 گونه سرخس از جمله سرخس شانه اي، گياهان گل دار مانند فلور، درختان كهور، كنار، آكاسيا و گز، پرخ، ناترك، مسواك و استبرق در دشت ها و دامنه ها. درختان و درختچه هاي زيتون، بادام كوهي، بنه و خنجك، گون گاوي در ميانه كوه ها. درختان بادام وندلبو و كيكم و درختچه هاي شير خشت و بوته هاي پامچال در ارتفاعات بلند.

گياهاني كه تنها در اين ناحيه مي رويند: بادام وندلبو، پامچال صخره اي، مهر خوش و  سرخس شانه اي.

گياهان دارويي و معطر اين كوهستان: گلپوره، پونه مظفريان، زيره، آكاسيا، بومادران و مهرخوش.

 

حيات وحش

پستانداران اين منطقه: كل و بز، كفتار، گرگ، روباه، شغال، گراز، تشي و خرگوش.

پرندگان: هما. دال سياه، دليجه، كبك، تيهو، قمري خانگي، جغد كوچك خالدار،  بادخورك دودي، داركوب باغي، چكاوك سنگلاخ، پي تپ نوك دراز، چلچله، انواع سنگ چشم، 9 گونه از خانواده توكا و انواع سسك ها و بسياري پرندگان ديگر.

دوزيستان اين منطقه شامل 5 گونه وزغ و قورباغه، خزندگان آن شامل 13 گونه مارمولك و 4 گونه مار با نام هاي مار قيطاني، مار جعفري، طلحه مار و تيرماه مي باشد.

نوعي ماهي در آبهاي اين منطقه زندگي مي كند كه در هيچ كجاي ديگر از كره زمين وجود ندارد و نام آن آفانيوس گينوئيس مي باشد.

 

جاذبه هاي طبيعي و قابليت هاي عمومي

چشمه هاي آب گرم اين ناحيه بسيار معروف است. دماي آب اين چشمه ها به 41 درجه سانتي گراد مي رسد و براي درمان بسياري از بيماري ها مفيد است.

 

امكانات و شيوه هاي حفاظتي منطقه

حفاظت منطقه بر عهده دو پاسگاه شكارباني و كنترل اطراف جاده توسط شكاربانان مي باشد.

 

منطقه حفاظت شده باشگل

اين منطقه با مساحت 26125 هكتار در شهرستان تاكستان در استان قزوين واقع شده و از سال 1357 تحت حفاظت قرار گرفته است. اين منطقه شامل دشت و تپه و بيشتر نيمه كوهستاني است. آب و هواي آن نيمه خشك و سرد است و درجه حرارت آن بين 5- تا 38+ درجه سانتي گراد در سال تغيير مي كند.

گياهان مهم اين ناحيه: گياهان يكساله مانند بروموس ها، گون ها بومادران، كلاه ميرحسن و شيرين بيان.

جانوران مهم منطقه: در قسمت دشتي آن آهو و در قسمت تپه هاي آن قوچ و ميش زندگي مي كند. از ديگر جانوران اين ناحيه مي توان گرگ، روباه، شغال، گراز، خرگوش، تشي و پرندگاني ماننده كبك، كوكر، جغد، بلدرچين و پرندگان شكاري را نام برد.

از آثار تاريخي و فرهنگي منطقه مي توان به امامزاده هفت صندوق و منطقه قيز قلعه سي يا قلعه دختر كه از قلعه هاي دوره اسماعيليه است اشاره كرد.

 

مناطق شكار ممنوع

مناطقي كه بين مناطق حفاظت شده قرار دارند و يا شكار در آنها موجب كم شدن حيوانات شده است و بطور كلي مناطقي كه داراي خصوصيات لازم براي تبديل شدن به مناطق حفاظت شده هستند، بين 3 تا 5 سال از آنها بصورت آزمايشي مراقبت مي شود و در آنها شكار كردن و صيد ممنوع مي شود. پس از چند سال اگر شرايط كافي را داشتند منطقه حفاظت شده و يا پناهگاه حيات وحش اعلام مي شوند.

جدول (6): مناطق شكار ممنوع

رديف

نام منطقه

استان

تاريخ آخرين آگهي

مدت ممونعيت

مساحت (هكتار)

1

جزيره اسلامي

آذرباجان شرقي

1375

5 سال

34700

2

درياچه قوريگل

آذرباجان شرقي

1373

5 سال

160

3

قره قشلاق

آذرباجان شرقي

1375

5 سال

48000

4

يكانات

آذرباجان شرقي

1374

3 سال

58800

5

سهند

آذرباجان شرقي

1379

3 سال

130000

6

زرآباد

آذرباجان غربي

1379

3 سال

38000

7

دره شهيدان

آذرباجان غربي

1379

3 سال

41000

8

آق گل

آذرباجان غربي

1376

5 سال

900

9

گرده قيط و ميمند

آذرباجان غربي

1376

5 سال

355

10

بيابان

آذرباجان غربي

1379

3 سال

35000

11

آق داغ

اردبيل

1378

3 سال

65000

12

گنديمن

اردبيل

1378

3 سال

40000

13

كركس

اصفهان

1376

5 سال

91764

14

حنا

اصفهان

1378

5 سال

18750

15

كولك

ايلام

1377

5 سال

76000

16

بينا و بيجار و چگر

ايلام

1379

3 سال

50000

17

مند

بوشهر

1377

3 سال

75000

18

گاوده

تهران

1376

5 سال

200000

19

لار

تهران

1370

3 سال

30000

20

شيدا

چهارمحال وبختياري

1375

5 سال

108000

21

تالاب چغاخور

چهارمحال وبختياري

1378

5 سال

2500

22

شال و غرب سالوك

خراسان

1373

5 سال

20000

23

حيدري

خراسان

1376

5 سال

39300

24

باغ كشمير

خراسان

1375

5 سال

18440

25

دربادام

خراسان

1373

5 سال

15000

26

بزمان

خراسان

1377

5 سال

28000

27

پروند

خراسان

1375

5 سال

16900

28

هنگام

خراسان

1375

5 سال

100000

29

نايبندان

خراسان

1374

5 سال

1167000

30

شيراحمد

خراسان

1375

5 سال

24000

31

هلالي

خراسان

1376

5 سال

120000

32

هزار مسجد

خراسان

1376

5 سال

120000

33

رئيسي

خراسان

1376

5 سال

50000

34

درونه

خراسان

1378

5 سال

60000

35

ديمه

خوزستان

1376

3 سال

15500

36

كرائي

خوزستان

1376

5 سال

30000

37

خراسانلو

زنجان

1375

5 سال

70000

38

تپال

سمنان

1377

5 سال

30000

39

خنار

سمنان

1375

3 سال

44000

40

سفيدكوه آرسك

سمنان

1377

5 سال

66600

41

نصرت آباد(بلبل آباد)

سيستان وبلوچستان

1374

5 سال

130000

42

بزمان

سيستان وبلوچستان

1374

3 سال

300000

43

سفيد آبه

سيستان وبلوچستان

1377

5 سال

30200

44

كوه مول بلند موك

فارس

1378

3 سال

12000

45

دره باغ

فارس

1376

3 سال

14000

46

بصيران

فارس

1378

5 سال

90000

47

كوهستان

فارس

1377

5 سال

90000

48

هوا و تنگ خور

فارس

1378

5 سال

80000

49

دالان

فارس

1374

5 سال

30000

50

پادنا

فارس

1377

3 سال

40000

51

توت سياه

ـــــــــــــــ

1375

5 سال

20000

52

چاه نفت

ـــــــــــــــ

1375

3 سال

90000

53

گرم (گورم)

ـــــــــــــــ

1379

5 سال

50000

54

خرمنكوه

ـــــــــــــــ

1379

3 سال

20000

55

مهارلو

فارس

1379

3 سال

25000

56

الموت

قزوين

1375

5 سال

111118

57

پلنگ دره

قم

1375

5 سال

30000

58

سياه كوه سرجان

كرمان

1374

3 سال

45000

59

انجرك و رابر

كرمان

1377

3 سال

23281

60

كوه نو درهنگ

كرمان

1377

3 سال

250000

61

گود غول

كرمان

1377

5 سال

50000

62

شهر بابك

كرمان

1375

5 سال

100000

63

هشيلان

كرمانشاه

1375

5 سال

450

64

بوزين

كرمانشاه

1374

5 سال

13000

65

زله زرد

كرمانشاه

1378

5 سال

50111

66

بدر و پريشان

كردستان

1378

5 سال

45000

67

زرينه اوباتو

كردستان

1378

5 سال

24000

68

پادناي سميرم

كهگيلويه و بويراحمد

1375

3 سال

40000

69

خامين

كهگيلويه و بويراحمد

1376

3 سال

50000

70

گميشان

گلستان

1374

3 سال

20000ـ14000

71

چلچلي

گلستان

1376

3 سال

33100

72

بوجاق كياشهر

گيلان

1378

5 سال

800

73

تالاب  استيل

گيلان

1375

2 سال

138

74

اشكورات عليا

گيلان

1376

5 سال

40000

75

ديلمان درفك

گيلان

1375

3 سال

34400

76

ناو اسالم(كله كله)

گيلان

1376

5 سال

5000

77

سرخانگل

گيلان

1376

3 سال

150

78

تالاب هاي پل دختر

لرستان

1378

5 سال

55ـ50

79

لفور

مازندران

1373

5 سال

10000

80

هزار جريب

مازندران

1376

5 سال

12000

81

دوهزار و سه هزار

مازندران

1378

3 سال

60000

82

سياه بيشه

مازندران

1375

5 سال

9000

83

رزن

مازندران

1373

5 سال

400

84

گلزار و  نيزار

هرمزگان

1375

5 سال

5500

85

اسدآباد

همدان

1378

5 سال

90000

86

خانگرمز

همدان

1373

5 سال

10000

87

ملوسان

همدان

1376

5 سال

10000

88

نشر

همدان

1378

5 سال

6500

89

دره انجير

يزد

1377

3 سال

150000

90

آريز

يزد

1377

3 سال

560000

91

بروئيه

يزد

1377

5 سال

100000

92

مرزهاي زميني كشور به عرض 2كيلومتر

نوارهاي مرزي

1373

7 سال

1034000

 

منطقه شكار ممنوع كولك

اين منطقه با وسعت 76000 هكتار در نزديكي شهرستان مهران و شهر ايلام واقع شده و از سال 1372 به مدت 5 سال منطقه شكار ممنوع اعلام شده و تحت حفاظت قرار گرفته.

زيستگاه هاي مهم كولك عبارتند ازك گنجي ويس، كاني سخت، تپه قجر، شورشرين، تنگر تاريك، خليفه، كوه سرخ و بند سبز ولك. از عوامل مهم و با ارزش اين زيستگاه ها، گياهان مناسب آن براي زندگي جانوران است.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، خرگوش، گرگ، آهو، سياه گوش و كفتار.

پرندگان اين منطقه: كبك، دراج، جغد، عقاب طلايي، دال، كركس، قمري، قرقي، سارگپه، بالابان، طرلان و كبوتر.

خزندگان اين منطقه: مار آتشي، مار گرگي، مار پلنگي، مار دستي و مار كوتوله.

 

منطقه شكار ممنوع تپال

اين منطقه با وسعت 30000 هكتار در شمال غربي شهرستان شاهرود واقع شده و از سال 1372 شكار ممنوع اعلام شده و تحت حفاظت قرار گرفته.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، پلنگ، آهو و خرس قهوه اي.

پرندگان منطقه: تيهو، كبك و پرندگان شكاري.

گياهان اين منطقه: ارس، گون، درمنه و انواع گرامينه.

 

منطقه شكار ممنوع خنار

اين منطقه با مساحت 44000 هكتار در نزديكي شهرستان سمنان و گرمسار واقع شده و از سال 1371 منطقه شكار ممنوع اعلام شده و تحت حفاظت قرار گرفته.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، پلنگ، آهو، خرس قهوه اي و گراز.

پرندگان اين ناحيه: تيهو، كبك و انواع پرندگان شكاري.

گياهان اين منطقه: آويشن، زرشك، گون، درمنه و انواع گرامينه.

 

منطقه شكار ممنوع بدروپريشان

اين منطقه با وسعت 45000 هكتار در جنوب شهرستان قروه قرار گرفته و با داشتن گياهان مناسب و آب فراوان محل هاي مناسب براي زندگي قوچ و ميش و كل و بز مي باشد.

 

منطقه شكار ممنوع زرينه اوباتو

اين ناحيه با مساحت 24000 هكتار در 16 كيلومتري شمال ايوان دره قرار دارد. در اين منطقه پرنده كميابي به نام ميش مرغ زندگي مي كند و بخاطر حفظ نسل اين پرنده، اين ناحيه در سال 1373 منطقه شكار ممنوع اعلام شد.

 

منطقه شكار ممنوع دشت اسدآباد

اين منطقه با مساحت 90000 هكتار در غرب شهرستان همدان و در دامنه جنوبي گردنه اسدآباد واقع شده است. آب و هواي آن در زمستان سرد و در تابستان گرم است.

از زمين هاي دشت اسدآباد، استفاده كشاورزي مي شود و بيشترين گياهي كه در اين منطقه وجود دارد از خانواده گرامينه، صيفي جات، حبوبات و گياهاني از خانواده خشخاش مي باشد.

پرندگان اين دشت: ميش مرغ، باقرقره، عقاب طلايي و خروس كولي.

ميش مرغ از پرندگان كمياب است و بخاطر حفظ نسل همين پرنده، اين منطقه شكار ممنوع اعلام شده است.

 

منطقه شكار ممنوع خانگرمز

قله پرتگاهي خانگرمز با ارتفاع 2853 متر در شرق اسدآباد و جنوب غربي رشته كوه اولند واقع شده است. اين ناحيه با مساحت 10000 هكتار جزء منطقه ممنوعه دشت اسدآباد مي باشد. در اين منطقه شش چشمه دائمي و يك سراب وجود دارد.

پستانداران اين ناحيه: قوچ و ميش، كل و بز، گرگ، روباه، خرگوش، شغال و سمور.

پرندگان اين منطقه: تيهو، كبك و عقاب طلايي.

گياهان اين منطقه:  بيشتر گياهان اين ناحيه از نوع مرتعي هستند و شامل گون، فرفيون، بله گوش و نيز از خانواده گندميان، علف بادبزني، كنگر، كاكوتي و علف گوسفندي مي باشد.

 

منطقه شكار ممنوع ملوسان

كوه هاي ملوسان در 24 كيلومتري شمال نهاوند قرار داشته و به كوه الوند متصل مي شوند.

گياهان اين ناحيه مساحت 10000 هكتار را پوشانده اند. اين گياهان از كوتاهترين تا بلندترين عبارتند از: تيره گندميان، نعناع، ريواس، انجير، كيكم، تاك، بادام كوهي، زالزالك و آلبالوي كوهي.

جانوران منطقه: كل و بز، قوچ و ميش، كفتار و كبك و پرندگان شكاري.

 

 

سه شنبه 14 تیر 1390 - 5:11:02 PM

ورود مرا به خاطر بسپار
عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم